Poëzie op woensdag, dl. 24

Er zijn dingen, die alleen het oppervlak beroeren,
daaronder blijft de ziel gelijk en blinkt,
zoals een vijver waarop blaadren varen,
of als een kinderoog onder verwaaide haren.
Men zingt en luistert hoe het klinkt.

Maar er zijn soorten van verdriet,
die iets veranderen aan het lied.
Men wordt bespannen met heel andre snaren
en wie het niet ervoer, die weet het niet.

O kindje met je zachte witte vingren
en met de blauwe aadren aan je kleine slaap,
die zich als heilige rivieren slingren.
Slaap mijn kindje, slaap.

(uit: M. Vasalis, Gedichten, Vergezichten en gezichten, Van Oorschot, 2002)

2 thoughts on “Poëzie op woensdag, dl. 24

  1. Waarom ik deze heb gemist vorige week, weet ik niet, waarsch de drukte van de dag…Heel gevoelig en zo fijntjes verwoord, zo raak…heel beschouwend in versch facetten van het gevoelsleven…iemand die dieper met de dingen bezig is en ervaart…rijk van binnen.

Schreibe einen Kommentar zu Dina-Anna Antworten abbrechen

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert