Ik ben niet boos.
Soms ben ik dat wel, maar dan gaat het over andere dingen, belangrijkere dingen, daar wil ik het in een volgende post over hebben.
Ik zal het kort houden, maar misschien neemt u er toch liever een glaasje water bij. Het is er het weer voor om goed te drinken.
Erna Winters reageerde, als voorzitter van de Innovatieraad, op een kritische bijdrage van Irmgard Bomers n.a.v. de ontwikkelingen of beter de stilstand rond het InnovatieDoeDagproject Gevonden! van afgelopen jaar.
Hier de andere kant van het verhaal, een reconstructie:
20/21 mei 2014: Tijdens de 2e InnovatieDoeDag(en) wordt het project Gevonden! geboren
28 augustus 2014: De werkgroep komt voor het eerst bijeen om het plan verder te ontwikkelen, nadat Gevonden! tot één van de uitverkorenen werd verklaard die door de Innovatieraad middels een geldbedrag van 2500 euro ondersteund worden. Er volgen meedere bijeenkomsten, waarbij ook onze ‚peetvader‘ Frank Huysmans aanwezig is.
20 November 2014: Het lukt de werkgroep, precies binnen de deadline van slecht enkele weken, in Utrecht een kant- en klaarproduct te presenteren dat door de aanwezige leden van de Innovatieraad, onder voorzitterschap van Erna Winters, met groot enthousiasme ontwangen wordt. Ja, men wil ermee doorgaan. Er werd gepraat over een uitbreiding naar de landelijke PSO’s: Friesland, Zeeland, ProBiblio. Een mooi resultaat naar weken van hard werk. De groep geeft unaniem aan, op dit punt haar opdracht als afgerond en geslaagd te beschouwen en het samen ontwikkelde en uitgewerkde product aan de innovatieraad te overhandigen, bij wijze van cadeau. Herhaaldelijk, want daarin ligt de kracht nietwaar, wijzen wij er als groep op, dat voor ons daarmee de laatste stap in het proces gezet is. Of wij misschien een eerste pilot nog wilden begeleiden?, was de vraag van de ‚jury‘. Ja, dat was denkbaar.
19 februari 2015: Tijdens de afsluitende borrel van alweer de volgende InnovatieDoeDag informeerde Jacques Malschaert volstrekt onverwacht bij mij naar de vorderingen van Gevonden! Ik herinnerde hem aan het feit dat onze afspraken van november toch net iets anders waren geweest. Omdat Frank Huysmans op dit moment reeds de Innovatieraad had verlaten, gaf Jacques te kennen dat hij het stokje van Frank wel over wou nemen en daarmee ook het heft in handen. Of ik hem nog even een lijst met mailadressen wilde sturen, zodat hij met iedereen uit de groep contact op kon nemen? Uiteraard.
20 februari 2015: Een keurige lijst met mailadressen wordt naar Friesland verstuurd. Bovendien een korte info aan mijn Gevonden collega’s, dat er nu opeens weer beweging in zit. Verrassing alom.
12 mei 2015: Na maanden van absolute stilte, er kwam noch een bevestiging over de ingang van mijn adressenlijst, noch een andere reactie van wie dan ook binnen de Innovatieraad, de volgende mail van Adeline (SIOB):
„Vorig jaar hebben jullie met een groepje geld gekregen voor ontwikkeling van het idee ‘gevonden!’. Jullie kregen toen ook een bedrag voor een proef bij Theek5 en Zeeland.
Kan je me vertellen wat daarvan de stand van zaken is?
Ik hoor graag van je voor het eind van de week, gezien de op handen zijnde innovatieraadbijeenkomst.“
Dat was zo’n beetje het moment waarop mijn broek afzakte.
Het gaat dus niet om verkeerde verwachtingen, niet om te hoge verwachtingen wat ons eigen product en/of de mogelijkheden van de Innovatieraad waren en zijn. Mijn ontnuchtering en teleurstelling komt puur voort uit de structurele non communicatie vanaf november 2014 tot nu. De reactie van Erna Winters is een haast tragikomisch vervolg hierop. Zij veronderstelt tè hoge verwachtingen als bron van boosheid en frustratie,, en, omdat de diagnose bekend is, komt zij dan ook direct met een geneesmiddel: een werkgroep die zich bezig houdt met het verwerken en evalueren van mislukte innovatieve projecten. Daar is Irmgard, en zonder twijfel ook de rest van onze groep, van harte welkom!
Terug naar onze schitterende, avontuurlijke reis. Kom je, Annemarie?
Beste Fabiola,
Naar aanleiding van het blog van Irmgard, van mijzelf en dat van jou als reactie daarop ben ik wat verder gaan navragen en zoeken. Vooropgesteld dat het niet gaat om wie dan ook van wat dan ook te beschuldigen, dan wel vrij te pleiten wil ik trachten op jouw reconstructie een aanvulling te doen met lessen voor de toekomst.
Belangrijkste les voor de Innovatieraad is (nog) duidelijker te communiceren over wat de verwachtingen zijn die de raad heeft, maar ook wat er van ons verwacht mag worden.
Klaarblijkelijk zijn onze intenties, die glashelder leken, dat toch niet.
Belangrijk is: een bijdrage van 2500 is niet voldoende om een project op poten te zetten en was alleen bedoeld om eens te gaan kijken of er iets in zat. In feite dekt het alleen reiskosten, een zaaltje, en eventueel wat materiaal. Meer is ook niet de bedoeling geweest. Daar moeten wij duidelijker over zijn. 2500 is een duwtje in de rug, maar de Innovatieraad heeft nooit de pretentie gehad daarmee een project te willen optuigen en dus ook daarna te verduurzamen. De raad kan dat domweg ook niet: het is geen instelling die in staat is iets te adopteren. Dat zullen wij dus telkens naar voren moeten brengen. Projecten moeten geadopteerd worden door een organisatie. Daar speelt de Innovatieraad wel een rol in, door projecten bij bibliotheken onder de aandacht te brengen (oa via biebtobieb, het bibliotheekcongres etc). Het verder ten uitvoer brengen van projecten is geen taak van de Innovatieraad.
Daarnaast blijkt in dit project dat er over en weer op reactie werd gewacht. Daar waar er bij de Innovatieraad dus de verwachting was dat het project Gevonden! in Theek5 uitgevoerd zou worden met ondersteuning van de groep, blijkt dat de groep zelf dacht dat de Innovatieraad daar achter aan zou gaan omdat Jacques Malschaert zich had opgeworpen als ‘peetvader’. Voor de Innovatieraad een les: de rol van peetvader/moeder duidelijker omschrijven. De peetvader had in dit geval de rol om Gevonden! in contact te brengen met Theek5. Dat is helaas niet gebeurd, terwijl dat door Gevonden! wel verwacht werd. Een kleine kanttekening daarbij is dat wij als Innovatieraad hopen dat in zo’n geval er vanuit een groep ook een reminder komt op gemaakte afspraken. Omdat je elkaar kunt helpen daarmee, niet om de verantwoordelijkheid af te schuiven. Vervolgens trad er een ‘afwachten’ fase op, vanuit beide kanten met een duidelijk andere insteek, wat uiteindelijk resulteerde in de vraag van de Innovatieraad naar de stand van zaken van de pilot in Theek5. En ja, toen kwam het blog van Irmgard, een blog (van mij) en weer een blog (Fabiola) waarop dit dan weer de reactie is. Wat de Innovatieraad betreft is het idee Gevonden! nog steeds interessant genoeg om in Theek5 (of ergens anders) uit te voeren, en die uitnodiging staat dus nog steeds.
Les voor de Innovatieraad, (en misschien wel voor ‘de’ branche), is om goed te communiceren over onze verwachtingen, maar ook over wat er van ons verwacht mag worden. En te checken of beide boodschappen goed zijn overgekomen. Want zoals het gaat met communiceren, je kunt van alles zenden, maar wordt het ook ontvangen. Communiceren is een werkwoord. En daar moet je aan beide kanten van de boodschap aan willen werken. De peetvader van Gevonden! wil graag met de groep in gesprek om te leren van wat er hier beter had gekund. Die ervaringen lijken me nou mooi om mee te nemen naar die ‘Durf te falen’ bijeenkomst. En ja daar zijn leden van Gevonden! wat mij betreft van harte welkom.
Erna Winters